خوزستان یکی از قدیمیترین مناطق مسکونی فلات ایران محسوب میشود که تاریخچه باستانی دارد . پیشینهٔ سکونت انسان در آن به ۲٬۷۰۰ سال پبش از میلاد مسیح و شکلگیری تمدن ایلام در هزاره سوم پیش از میلاد بازمیگردد.
از آنجایی که شکل گیری تمدن ها با کشاورزی آغاز شده است و استان خوزستان یکی از قدیمی ترین مناطق مسکونی فلات ایران است، پس میتوان گفت که کشاورزی در این استان تاریخچه باستانی دارد.
در گذشته گندم محصولی بود که تقریبا در تمامی مناطق به جز آبادان و خرمشهر کشت میشد. شیوه آبیاری گندم دیم بود که مازاد آن از طریق بندر محمره به خارج از ایالت صادر میشد. جو نیز عمدتا در سواحل غربی و شرقی کارون بهصورت دیم کشت میشد. برنج از دیگر محصولات استان بود که از حیث میزان تولید پس از گندم و جو در مرتبه پایینتری قرار داشت.
در این مقاله به بررسی تاریخچه باستانی کشاورزی در خوزستان در دوره شیخ خزعل خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.
تاریخچه باستانی کشاورزی در خوزستان در دوره شیخ خزعل
استان خوزستان از نظر کشت برنج از قدیمالایام معروف بوده است. از این رو برنج عمدتا در اطراف بستان و حمیدیه و دشت رامهرمز کشت میشد. علاوه بر این در حد فاصل خرمشهر تا آبادان، کشت چغندر رواج داشت.
شیخ خزعل برای رشد کشاورزی، عدهای از کشاورزان مصری را به همراه بذر پنبه مصری به ایالت فراخواند تا در آنجا به کشت پنبه اشتغال ورزند. علاوه بر این در یکی از منابع آمده است که برای اولینبار تخم گونهای پنبه مصری در ایالت مورد آزمایش قرار گرفت و پس از به نتیجه رسیدن آزمایشی کشت آن، کشاورزان کشت آن را آغاز کردند.
از این رو پنبه یکی از صادراتی شهر شوشتر در سال ۱۹۱۳ بود. همچنین با توجه به فراوانی و وفور درخت توت اقداماتی نیز برای تربیت کرم ابریشم بهعمل آورد.
علاوه بر این کشت تریاک نیز در ایالت مرسوم بود. بر اساس گزارش کارگزار خوزستان به تاریخ ۳جمادیالثانی سال ۱۳۲۳ه.ق (۱۹۰۶ میلادی) شیخ خزعل نظر داشت شیوه آبیاری را مدرنیزه کند. از این رو چند دستگاه زرد بر ساحل کارون و خاک اهواز نصب کرد.
همچنین:
بخشی از مردم به صید ماهی در رودخانههای کارون، جراحی، زهره، بهمنشیر اروندرود و سواحل خلیج فارس مشغول بوده و از این طریق بار روزگار میگذراندند. با این همه و بهرغم اینکه بیش از نیمقرن از اعلام آزاد بودن بندر خرمشهر میگذشت و بهرغم گسترش واردات در این بندر، اقتصاد ایالت، اقتصاد کشاورزی بود و بخش عمده و اصلی مردم از طریق کشاورزی ارتزاق میکردند. ضمن اینکه نباید از نظر دور داشت که دامپروری نیز در کنار کشاورزی و دوش به دوش آن منبع درآمد مردم بود.
طوایف مستقر در خرمشهر و بهویژه شیوخ آنها علاوه بر نخلستانهای واقع در آن ناحیه، زمینها و نخلستانهایی نیز بر ساحل کارون داشتند. این زمینها و نخلستانها عمدتا بر ساحل شرقی کارون بودند و از حیث وسعت، گاهی در حد یک روستا و اراضی متعلق به آن بود. آنها علاوه بر کشت خرما به کشت گندم، جو و غلات میپرداختند و در مواردی دامپروری نیز داشتند. معمولا آنها پس از جمعآوری خرما در آغاز پاییز، خرمشهر و اروندرود را سوی کارون ترک میکردند و در کرانه کارون میان خرمشهر و اهواز، غلات میکاشتند.
پس از آن در روزهای پایانی زمستان و آغاز فصل بهار، جهت لقاح درختان خرما به خرمشهر و اروندرود بازمیگشتند، اواسط اردیبهشت ماه دوباره به ناحیه کارون میرفتند تا غلات خویش را درو کنند. با گرم شدن هوا و نزدیکی زمان نضج و عمل آمدن رطب، مجددا به ناحیه جنوبی بازمیگشتند تا خرمای نخلستانهای خود را در پایان تابستان و عمدتا از ۱۵شهریور به بعد جمعآوری کنند.
اقتصاد یکجانشینی به همراه موقعیت جغرافیایی متمایز در خرمشهر و آبادان، سبب شد تا مردم ساکن در آن ناحیه در مقایسه با مردم سایر نواحی از وضع بهتری برخوردار باشند. همین موضوع سبب شد تا آنها انسجام سیاسی بیشتری داشته باشند.
ما در مجموعه رسان آب به شما در شناخت بهتر و تهیه لوله و اتصالات کشاورزی کمک خواهیم کرد.
شما میتوانید برای خرید لوله های خرطومی و اتصالات کشاورزی
وتحویل در شهر خودتان به سایت رسان آب مراجعه بفرمائیدوخریدی
راحت و مطمئن را تجربه بفرمائید.
رسان آب
لوله واتصالات کشاورزی وصنعتی
مشاوره: 09001051369